Eetbuistoornis en nutritionele tekorten
12 Oct, 2022
Door Angélique De Beule
Sociale isolatie, gebrek aan structuur en onzekerheid hebben wereldwijd gezorgd voor een toename van eetstoornissen. Zo stelden experts een zorgwekkende stijging van liefst 25% vast bij adolescenten van 12–18 jaar. Het verlies van controle, de negatieve berichten en spanningen die zich blijven opstapelen – momenteel aangescherpt door de oorlog in Oekraïne – maakt dat we vanuit overlevingsinstinct troost zoeken in middelen als roken, alcohol en comfortfood.
De eetstoornissen die nu bij jongeren en volwassenen gediagnosticeerd worden, zijn anorexia nervosa, boulimia nervosa en de eetbuistoornis.1-4 Binge eating disorder (BED) of eetbuistoornis komt bij 1 à 2% van de volwassenen voor. Volgens de DSM-5 wordt het gedefinieerd als een psychische aandoening die gepaard gaat met herhaalde episodes van eetbuien. Ofwel: in korte tijd ongecontroleerd een grote hoeveelheid voedsel eten. Na afloop voelt men zich slecht, depressief of schuldig, maar in tegenstelling tot boulimia nervosa is er geen compenserend gedrag zoals opgewekt braken. Het start vaak met kleine occasionele eetmomenten, die in frequentie kunnen toenemen – tot zelf meer dan veertien eetbuien per week – wanneer het onderliggende gedrag niet herkend noch aangepakt wordt. Cognitieve gedragstherapie blijkt een van de meest effectieve therapieën. Binnen een veilig kader de negatieve gedachten en gevoelens kunnen bespreken én ombuigen die schuilen achter de eetbuien; dát opent de weg naar een langzame afbouw van de eetbuien en groei naar een evenwichtig voedingspatroon.1-4
Verstoord eetgedrag is complex en veelzijdig. Zo zijn er heel wat hormonen betrokken bij het reguleren van de eetlust en het gevoel van verzadiging. Eén van de hormonen met de grootste impact is cortisol. Als reactie op stress stimuleert de cortisolsecretie het grijpen naar ‘troostvoeding’. Bij langdurige stress leidt dat tot frequentere eetbuien en centrale vetafzetting. Het onvermogen om verzadigd gevoel te detecteren gaat tevens gepaard met verminderde ghreline-, insuline- en leptinegevoeligheid. Ook de neurotransmitters serotonine en dopamine, die door de aanhoudende stress uit balans geraken, kunnen het toenemend impulsief eetgedrag versterken. Kortom; willen dergelijke mensen opnieuw een gezonde relatie met voeding kunnen beleven, dan is het belangrijk dat ze naast psychologische hulp ook professioneel begeleid worden in onderliggende metabole onevenwichtigheden.5
James Greenblatt ontwikkelde het holistisch model New Hope, gebaseerd op meer dan twintig jaar psychiatrische ervaring, gecombineerd met metabole parameters. Het is bedoeld voor mensen die worstelen met eetlustbeheersing en eetstoornissen. Zo ontdekte hij dat velen van hen ondervoed waren vanwege een slecht functioneren van het spijsverteringssysteem. Voor mensen met eetbuistoornis is het cruciaal om over voldoende maagzuur en enzymen te beschikken. Zo kunnen de ingenomen eiwitten worden afgebroken tot tryptofaan en phenylalaline, die nodig zijn voor de aanmaak van neurotransmitters.
Ook een complex met actieve B-vitaminen is belangrijk in het aanleveren van energie en het voorkomen van depressie, voor de regulatie van de bloedglucosespiegel en voor de neurotransmittersynthese. Daarin spelen folaat, vitamine B6 en B12 een ondersteunende rol in het brein-methylatieproces, wat de mentale veerkracht vergroot. Een dagelijkse dosis van 3 gram omega 3-vetzuren en 1 gram GLA, van spoormineralen zoals zink (30–60 mg), chroom (600–1000 mcg) en magnesium (400–600 mg) zijn nodig voor het herstel naar normale eetlust.
Bronvermelding
1. Haripersad YV, Kannegiesser-Bailey M, Morton K, et al. Outbreak of anorexia nervosa admissions during the COVID-19 pandemic. Arch Dis Child 2021;106:e15.
2. Rodgers RF, Lombardo C, Cerolini S, et al. The impact of the COVID-19 pandemic on eating disorder risk and symptoms. Int J Eat Dis 2020:1-5.
3. Cinzia Cecchetto et al. Increased emotional eating during COVID-19 associated with lockdown, psychological and social distress. Appetite Volume 160, 1 May 2021, 105122.
4. Berkman ND et al. Management and Outcomes of Binge-Eating Disorder. Agency for Healthcare Research and Quality (US); 2015 Dec.
5. Rahman MA, Biswas K, Nandi T, et al. Eating disorder: influences of hormones and vitamins. Adv Obes Weight Manag Control. 2016;5(1):190-194.
6. Mariana Lizbeth Rodríguez-López et al. Individuals Diagnosed with Binge-Eating Disorder Have DNA Hypomethylated Sites in Genes of the Metabolic System: A Pilot Study. Nutrients. 2021 May; 13(5): 1413.
7. James Greenblandt, MD. Boek: Integrative Medicine for Binge Eating: A Comprehensive Guide to the New Hope Model for the elimination of binge eating and food cravings. (2019) ISBN: 978-1-5255-4192-6.