Vitamine E verbetert de glucosestofwisseling
11 Jan, 2024
De pathofysiologie van diabetes type 2 omvat ontstekingsprocessen, oxidatieve stress en lipide-onbalans. Tocotriënolen, specifieke vormen van vitamine E, blijken een significante invloed te hebben op deze processen. Een meta-analyse, waarbij tien onderzoeken werden betrokken, identificeerde een duidelijke daling van HbA1c-niveaus bij patiënten die 250 tot 400 mg tocotriënolenrijke vitamine E kregen. Deze reductie was vooral significant bij kortere interventieduur en een diabetesduur van minder dan tien jaar.
Vitamine E omvat twee hoofdgroepen verbindingen: tocoferolen en tocotriënolen, elk met vier isomeren: alfa, bèta, gamma en delta. Tocoferolen hebben een verzadigde zijketen, terwijl tocotriënolen een onverzadigde zijketen hebben, een belangrijk structureel verschil. Beide vertonen antioxidante eigenschappen, waarbij tocotriënolen mogelijk een betere biologische beschikbaarheid hebben. Ook vertonen tocotriënolen een krachtigere anti-inflammatoire en antioxidante werking dan tocoferolen. Bovendien suggereren structurele verschillen tussen tocotriënolen en andere vitamine E-vormen dat tocotriënolen mogelijk effectiever zijn in het beheersen van glycatieprocessen en ontstekingsreacties in diabetes.
De resultaten van de meta-analyse wijzen op veelbelovende effecten van tocotriënolen-suppletie op HbA1c-niveaus. De analyse toont aan dat suppletie gemiddeld een HbA1c-verlaging van 0,23 procent teweegbrengt. Vergelijkbare effecten zijn gerapporteerd in eerdere meta-analyses, waar lagere uitgangswaarden van vitamine E samenhingen met grotere HbA1c-verlagingen. Patiënten met een hogere HbA1c-uitgangswaarde hadden aanzienlijk meer baat bij suppletie, een bevinding die tevens consistent is met eerder onderzoek. Hogere uitgangswaarden van HbA1c correleerden met duidelijkere verlagingen na behandeling, wat de impact van vitamine E in specifieke patiëntengroepen benadrukt. Er werd in de analyse geen significante invloed van tocotriënolenrijke vitamine E op systolische en diastolische bloeddruk gevonden. Ook ontstekingsniveaus namen niet af (gemeten als serum Hs-CRP-niveau). Dit impliceert dat trocotriënolenrijke vitamine E mogelijk een gunstige rol speelt in HbA1c-beheersing, maar het niet dezelfde invloed lijkt te hebben op andere diabetes- en cardiovasculaire parameters.
Eerder onderzoek wees al op de gunstige effecten van verschillende tocoferolen. Aangezien deze meta-analyse wijst op duidelijke effecten van tocotriënolen op de glucosestofwisseling bij diabetes type 2, pleit dit voor suppletie met de verschillende vitamine E-verbindingen.
De Engelstalige publicatie kunt u hier teruglezen.
Bronvermelding:
Phang, S.C., Ahmad, B., Kadir, K.A., & Palanisamy, U.D.M. (2023). Effects of tocotrienol-rich fraction supplementation in patients with type 2 diabetes: A systematic review and meta-analysis of randomised controlled trials. Advances in Nutrition.